Genç Kızın Yaşadığı Dram

İsmim Sümeyye 18 yaşındayım ve babamın imkânı olmadığı için orta okuldan sonrasını okuyamadım. Annem Hafız olmamı çok istiyordu beni kuran kursuna gönderdi ama annemin o yıl içinde vefat etmesi ile kursa devam edemedim. Çalışıp aileme destek olmam gerekliydi.

2020 yılının sonları idi Korona Virüs Salgının pik yaptığı, tüm ülkede karantinanın en kapsamlı şekilde uygulandığı günlerdi.


Babam uzun zamandır işsiz olduğu için, gündelik iş bulursa çalışıp eve yiyecek bir şeyler getiriyor, iş bulamadığı zamanlarda sadece gözleri yaşlı olarak eve dönüyordu. Yanımızda hiç ağlamazdı, ama yolda gelirken içten içe ağladığı belli olur gözleri ıslak olarak eve gelirdi.


Çalışıp günlük parasını alabildiğinde ise kalbinin pır pır edişini eve girişinden hissederdik, gözlerinin içi gülerdi.

Evde en büyük kardeş benim, diğer üç kardeşim 6 ,10,12 yaşlarında erkekler. 12 yaşında ki erkek kardeşim hakan bazı şeylerin farkında olsa da daha hayatın gerçeklerini göremeyecek kadar küçük.


Büyük şehirde sobalı bir evde yaşıyoruz, ama sobamızda yasak olmadığı günlerde kardeşim hakan ile sokaktan toplayabildiğimiz kağıt ve tahta parçalarından başak bir şey yanmaz.


Aralık ayında evimizde soba sadece evin soğuğunu kesebilecek kadar yanabiliyor, fakat babam soğuğa aldırmadan her gün sabah namazından sonra duasını edip iş bulabilmek için evden çıkar, ayakkabısının yırtıklığının veya birçok yeri yamalı montunun durumundan ziyade, akşam eve getireceği ekmeğin hayali ile iş aramaya giderdi.

Yine çok aşırı soğuk olduğu bir günde babam sabah sessizce evden çıktı,


Görsele T.klayarak İlerleyiniz.