Çocuklarda Annelerini Severler- Ağlatan İbretlik Olay

Nurten hanımın yüzü bembeyaz kesilmiş, sebze sepetini umursamadan gözyaşlarıyla hastahaneye doğru koşmaya başlamıştı. Hastahaneye vardığında ise doktor oğlunun kontrolünü yeni bitirmişti. Telaşla kendinden haber bekleyen Veysel’in annesine,

“Çocuk pek halsiz düşmüş. Açlıktan bayılmış, düzenli beslenmesi şart-” dediğinde, kadın yüzünü yere eğdi utanarak.


Çocuklarına okula gitmeleri için elli kuruş yol parası ve elli kuruş simit parasını dahi zor verebilirken, doktorun söylediklerime öyle üzülmüştüki…
Veysel’in öğretmeni ise hastahane kantininden yiyecek bir şeyler getirdiğinde, çocuk olanca gücüyle ve heyecanla yemeğe başlamıştı yiyecekleri. Diğer elinde tuttuğu poşeti ise biran bile yere bırakmıyor, göğsüne bastırıyordu sıkı sıkı.


Taburcu olduktan sonra ise annesiyle birlikte eve gitti Veysel. Annesi oğlunu yatağına yatırmış, ve komşudan ödünç un istemeye gitmişti. Oğluna o akşam en sevdiği gözlemeden yapmak istemişti. Eve döndüğünde ise masanın üzerinde çok güzel çiçek desenli bir etek. Ve çok sevdiği kırmızı renkte bir hırka gördüğünde,yatağında çok halsiz bir şekilde kendisine gülmekte olan oğlu Veysel’e baktı. Şaşkınlıkla


-“Oğlum bunlar da nerden çıktı?-“Kim aldı? -“diye sorunca Veysel mutluluk gözyaşlarıyla gülümsedi annesine. Ve şu cümleler döküldü dudaklarından.

-” Sana kalsa kendine asla giyecek almazdın. Senden tost alma bahanesiyle bir lira daha istediğimde durumumuzun olmadığını söylemiştin. Bana verdiğin bir lira harçlıktan iki buçuk lira artırdım bir hafta okula yürüme gidip gelerek. Sen okuldan kaçtığımı düşününce mecbur otobüse bindim. Sana elbise alabilmek için bir aydır simit yemiyorum, her gün elli kuruş artırıyorum. Anneler günün kutlu olsun fedakar annem.-“dediğinde kadın hıçkırıklarla sarılmıştı oğluna.


Neden böyle bir şey yaptığını sordu.
-” O an çocuk annesin kokusunu defalarca içine çekti ve şöyle dedi gülümseyerek:

-“Çocuklarıda annelerini çok ama çok severler-”